یکی از مسائل بنیادین علوم انسانی در تفسیر متون، معیارپذیری آن است، بر این اساس، دیدگاه رایج در سنت تفسیری، براساس اعتبار تفسیر و معیارپذیری آن بوده است؛ اما با ظهور رویکرد ذهنی‌گرایی در غرب و نوع تحلیل آنها از حقیقت، زبان، روش، معنا و فهم، معیارپذیری تفسیر با چالش‌های جدی مواجه شد؛ حال آنکه بر پایه اصول عقلایی، حقیقت به معنای ویژگی قضیه، زبان به عنوان ابزار ابراز معنا و روش به عنوان راه وصول به آن، شالوده تفسیر متون را شکل می‌دهند. رویکردهای ذهنی‌گرا در فهم متون دینی با هدف پدیدآورنده آن ناسازگار بوده و پیامدهای نادرستی را در پی دارد. این اثر، ضمن تبیین و تحلیل اصول مشترک حاکم بر تفسیر متون از جمله اعتبار تفسیر، تعیّن معنای متن، وابستگی معنای آن به مؤلف، به بررسی و نقد مبانی، مستندات و پیامدهای رویکرد ذهنی‌گرا در تفسیر متون دینی به ویژه تفسیر قرآن کریم پرداخته است.